مطالعه تطبیقی انواع فعالیت های گردشگری منطقه 1 و 20 شهر تهران

تهران به عنوان کلانشهر و پایتخت کشور جمهوری اسلامی ایران است در سطح جهانی شناخته شده است. شهر تهران در شمال کشور و جنوب دامنه رشته کوه البرز واقع شده است .ارتفاع این شهر در بلندترین نقاط شمال به 2000 متر و در جنوبی ترین نقاط به 1050 متر از سطح دریا می رسد. تهران از شمال به نواحی کوهستانی و از جنوب به نواحی کویری منتهی شده در نتیجه در جنوب و شمال دارای آب و هوای متفاوت است .با توجه به تنوع محیطی، یکی از کانونهای مهم گردشگری در سطح کشور به شمار می رود .گردشگری در تهران با توجه به ویژگی های متفاوت مکانی ، تاریخی ، اجتماعی و اقتصادی آن، درمناطق مختلف، تفاوتهایی را نشان می دهد. در این پژوهش سعی شده است ابتدا تصویری از تفاوتهای فضایی شهر معرفی گردد و سپس با شناسایی زیرساخت ها و توانهای محیطی مبتنی بر ویژگی ها و توانهای گردشگری شهر تهران، علل تفاوت ها و تضادهای که در این زمینه وجود دارد مشخص گردد .بدین منظور عوامل تاثیرگذار بر گردشگری در دو منطقه مطالعاتی (منطقه 1 و 20 ) با روش توصیفی- تحلیلی مورد بررسی قرار گرفت. در ابتدا به بررسی ویژگی های طبیعی، انسانی و سیاسی و اجتماعی دو منطقه مورد مطالعه (منطقه 1 و 20 ) شهر تهران پرداخته شد و سپس اماکن گردشگری در دو منطقه معرفی گردیدند. باتوجه به رویکرد تحقیق مبنی بر توسعه پایدار شهری ، بر اساس شاخص های پایداری و با استفاده از فرمول کوکران تعداد 260 پرسش نامه در دو منطقه مورد مطالعه توزیع شدند و نتایج آنها در فصل چهارم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. همچنین با استفاده از تکنیک سوات نقاط قوت وضعف و فرصتها و تهدیدات دو منطقه مورد مطالعه مشخص شدند و در نهایت مشخص شد که گردشگری در دو منطقه مطالعاتی دارای تفاوتهایی است.بدین شکل که در منطقه 1 شهر تهران گردشگری از نوع طبیعت –محور است و در منطقه 20 شهر تهران به دلیل قدمت تاریخی و مذهبی گردشگری از گردشگری مذهبی – تاریخی تبعیت می کند.